.

.
.

Monday, May 5, 2014

ငါ့ဇာတ္ေကာင္ကို ဘယ္သူသတ္သြားသလဲ (၆)

မ်က္လံုး ဖြင့္မိမိခ်င္း
ဒါဟာ အိပ္မက္ပဲလို႔ ကၽြန္မယံုေနမိတယ္
ၿပီးေတာ့
ကၽြန္မ တစ္ခုခုကို ၀မ္းနည္းေနတယ္
ဒါမွမဟုတ္ တစ္ခုခုက ကၽြန္မကို ၀မ္းနည္းေနေစတာ
အေ၀းကအရာမ်ားဟာ ကၽြန္မနဲ႔ေ၀းရာကပို၍ေ၀းရာဆီ
ထြက္သြားၾကတယ္လို႔
                     တစ္ခုခုဟာ
(သက္တံ့ဟာ ညႀကီးမင္းႀကီးလည္း အေ၀းမွာလွေနတယ္
လို႔ နည္းတူ) ကၽြန္မ ယံုမိလာေအာင္ တိုက္တြန္းေနတယ္
အဲဒီတေတာက္ေလွ်ာက္လံုး လွလာတဲ့
လေရာင္ဟာ
                     ကၽြန္မဆီအေရာက္မွာမွ ေမွာင္သြားတယ္
ဆိုၿပီး
    တစ္ခုခုဟာ ကၽြန္မကို ခံစားေစတယ္
တစ္ခုခုဆီက လြင့္လာတဲ့အသံဟာ
အက္ကြဲေနၿပီးေတာ့
အဲဒါဟာလည္း ကၽြန္မနားထဲမွာမွ
ပိုမို အက္ကြဲသြားတဲ့အခါ
ကၽြန္မ တစ္ခုခုကို ပိုမို၀မ္းနည္းေစတယ္
ဒါေပမဲ့
    မ်က္လံုးဖြင့္မိမိခ်င္းမွာ
    ဒါဟာ အိပ္မက္ပါပဲလို႔ ကၽြန္မ ယံုကိုယံုေနတာ
    မပန္ျဖစ္ေတာ့ေသာ ႏွင္းဆီမ်ား လြတ္ေျမာက္ပါေစ
    ဒါမွမဟုတ္
    ထိုဆံႏြယ္မ်ား လြတ္ေျမာက္ပါေစ
            ဆိုၿပီး
    တဆက္တည္းမွာ
    ဘုရားတစ္ခုခုဆီ ကၽြန္မ ဆုေတာင္းေနမိတယ္
    ၿပီးေတာ့
    ကၽြန္မ မၾကား၀ံ့မနာသာ ၀မ္းနည္းေနတာ
            ေသခ်ာတယ္
    အဲဒီေနာက္ပိုင္းေတြမွာ
    ျမက္ခင္းေတြ ျပာလြင္ေနတာကိုလည္း
    တစ္ဖက္သက္ ကၽြန္မ ယံုေနမိတယ္
            ဒါေပမဲ့လည္း
    အဲဒီ ေနာက္ထပ္ ေနာက္ပိုင္းေတြမွာ
    ကၽြန္မ ေငးၾကည့္ေနတဲ့
        ျမက္ခင္းအျပာေပၚက လေရာင္ဟာ
    Projector ထဲက ထြက္က်လာေနၿပီး
    မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ အဲဒီျမက္ခင္းျပာလြင္ေတြဆီကေန
    ေက်ာခုိင္းထြက္ေျပးသြားတဲ့အခါ
    ကၽြန္မ အဲဒီမိန္းကေလးရဲ႕ နာမည္ကို
            အလိုလို သိေနၿပီး
    အလိုလို တံု႔ျပန္ေအာ္ေခၚေနမိတဲ့ အခါမွာ
    ကၽြန္မ ထပ္၀မ္းနည္းရေတာ့တာပဲ
    ၿပီးေတာ့
        မ်က္လံုးဖြင့္မိမိခ်င္းပဲ
    ဒါဟာအိပ္မက္တစ္ခုပဲလို႔ ယံုလိုက္မိေတာ့တယ္
    ရင္ထဲက တစ္ေယာက္ေယာက္ဟာ
    ဆယ္စကၠန္႔ကို တစ္ႀကိမ္ႏႈန္းနဲ႔
    ကၽြန္မရင္ထဲက ထြက္သြားတယ္လို႔
    ဆယ္စကၠန္႔ကို တစ္ႀကိမ္ႏႈန္းနဲ႔
    ကၽြန္မ ခံစားေနရတယ္
    ဆယ့္ငါးစကၠန္႔ကို တစ္ႀကိမ္ႏႈန္းနဲ႔
        ကၽြန္မ ေအာ္ေခၚတယ္
    စကၠန္႔ႏွစ္ဆယ္ကို တစ္ႀကိမ္ႏႈန္းနဲ႔
        ကၽြန္မ တိတ္ဆိတ္တယ္
    ႏွစ္ဆယ့္ငါးစကၠန္႔ကို တစ္ႀကိမ္ႏႈန္းနဲ႔
        ကၽြန္မ ၀မ္းနည္းေနတယ္
    တစ္ေယာက္ေယာက္ တံခါးလာေခါက္ေအာင္
    အဲဒီတံခါးကို ကၽြန္မ ပိတ္ထားတာ
    စကၠန္႔သံုးဆယ္ကို တစ္ႀကိမ္ႏႈန္းနဲ႔
    စကၠန္႔သံုးဆယ္ကို ကၽြန္မ မယံုဘူး
    တကယ္ေတာ့
        မ်က္လံုးဖြင့္မိမိခ်င္း
    ဒါဟာ အိပ္မက္ပဲဆိုတဲ့ သံသယဟာ ပိုခိုင္မာလာတယ္
    ႏွင္းဆီေတြရွိတုန္းက ႏွင္းဆီေတြရဲ႕ နံရံမွာ
    ေသြးေတြရွိတုန္းက ေသြးေတြနဲ႔ ေရးခဲ့ဖူးတယ္
    ရွင္ရွိတုန္းက ကၽြန္မ ေနေကာင္းခဲ့ဖူးတယ္
                လို႔
    ေရရြတ္မိေတာ့
        ကၽြန္မ ဖ်ားေနမွန္းသိလာတယ္
လူနာ        - ကၽြန္မ ဖ်ားေနတာ ေသခ်ာလား
ဆရာ၀န္    - ခင္ဗ်ား ဘယ္တုန္းကမွ ေဆးမွန္မွန္မေသာက္ဘူး ခင္ဗ်ားလက္ေတြ႕ဘ၀ကို
အိပ္မက္လို႔ ထင္ထင္ေနတာရယ္၊ ခင္ဗ်ားဟာ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး၊
ခင္ဗ်ားကိုယ္ခင္ဗ်ား ခင္ဗ်ားနဲ႔ျပတ္စဲၿပီး အိမ္ေထာင္ျပဳ  ၿပီး ျပည္ပမွာအေျခခ်သြားတဲ့
ခင္ဗ်ားခ်စ္သူအမ်ဳိးသမီးလို႔ ထင္ထင္ေနတာရယ္ကို ေမ့ထားၿပီး
ေဆးမွန္မွန္ေသာက္ရင္ ခင္ဗ်ား အိမ္ျပန္ရမွာပါ။

    ကၽြန္မ ၀မ္းနည္းေနတုန္းပဲ
    တစ္ေန႔ေန႔ မျဖစ္မေန အိမ္တစ္လံုး၀ယ္ျဖစ္ေအာင္၀ယ္မယ္
    တစ္ေန႔ေန႔ မျဖစ္မေန Home Sweet Home လို႔
    နာမည္ေပးျဖစ္ေအာင္ေပးမယ္
    တစ္ေန႔ေန႔ မျဖစ္မေန အိမ္ျပန္ျဖစ္ေအာင္ျပန္မယ္
        မ်က္လံုးဖြင့္မိမိခ်င္းပဲ
            အိပ္မက္ေရ..။        ။


ZarTi (AnTiMa)
www.fepb.be
5-5-14