ဒီမုိကရက္တစ္ အက်ဥ္းခန္းမ်ား -၂

ကၽြန္ေတာ္အိမ္ျပန္ေရာက္တာနဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္ကို အလုပ္အပ္ေလ့ရွိတဲ့လူေတြဆီ ဖုန္းဆက္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ေထာင္က လြတ္ျပီျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္း ဖုန္းဆက္ရတယ္။ အေမ့ဆီေတာ ့မဆက္ေတာ့ပါဘူး။ သူ႕မေျပာလည္းျပသနာမွ မရွိတာ။ ကၽြန္ေတာ္ မရွိတဲ့အတြက္ သူ႕မွာ အသံုးအစြဲနည္းနည္း ၾကပ္သြားနိုင္တာကလြဲရင္သူ႕မွာ သီးပင္စားပင္ေတြ စိုက္တဲ့ စိုက္ခင္းၾကီးတစ္ခုရွိေနတာေၾကာင့္ ငတ္မယ္ေတာ့ မထင္ဘူး။ပံုမွန္ ၀င္ေငြေတာ့ ရေနမွာပဲ ။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕အတြက္ မပူပါဘူး။ ေထာင္ထဲ၀င္လိုက္ရတဲ့အတြက္ကၽြန္ေတာ့္မွာ ပိုျပီးလြတ္လပ္ ေ အးခ်မ္းလာသလိုပဲ။ စာေတြပိုဖတ္ျဖစ္ေတာ့ ဗဟုသုတ ပိုၾကြယ္လာတယ္။ေနရတာ ပိုျပီးေပါ့ပါးလာသလိုပဲ။ ကၽြန္ေတာ့္ သစ္ပင္ေတြနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ ျပန္ေနတယ္။အရင္လိုပဲ အလုပ္အပ္တဲ့လူေတြနဲ႕ ေအးေအးေဆးေဆး ျပန္ေပါင္းသင္းတယ္။ ေထာင္ဟာ ကၽြန္ေတာ့္ကို အရာအားလံုးအရင္လုိ ေနသားတက်ျဖစ္ေအာင္ ျပန္ျပီး လုပ္ေပးလိုက္တဲ့ေနရာပဲ ။ ကၽြန္ေတာ္ေနခဲ့ရတဲ့ ေနရာကို ျပန္လြမ္းတယ္။

အရာရာအားလံုးေနသားတက် အရင္အတိုင္းျပန္ျဖစ္ျပီလို႕ ေတြးေနတုန္းမွာ ေထာင္ကထြက္လာျပီး ၁၁ ရက္ေလာက္အၾကာတနဂၤေႏြေန႕တစ္ေန႕မွာ အေမဟာ အပူထံုးၾကီးတစ္ခုကို သိုးေမြးတံုးၾကီးလို ပိုက္္ျပီး ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ကုိေရာက္လာျပန္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေတြ႕ေတာ့ အေမငိုတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေထာင္က်သြားတဲ့ေနရာကိုသူစံုစမ္းေပမယ့္ သူမသိရလို႕ လာမေတြ႕ခဲ့ရတာကို ခြင့္လႊတ္ပါတဲ့။ သူဒီ လိုစံုစမ္းလို႕မရေအာင္ဘဲ ကၽြန္ေတာ္ လုပ္ခဲ့တာေလ။ သူလာရင္ ျပသနာတစ္ခု ပါလာမယ္ဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္ သိေနလို႕ဘာျဖစ္လာတာလဲ လို႕ ေမးလုိက္ေတာ့  အစကတညး္က ေျပာခ်င္လြန္းလို႕ေရာက္လာတဲ့ သူဟာ ပါးစပ္ကုိ ေရပန္းတစ္ခုလို တရေဟာ ဖြင့္ခ်ေတာ့တာပဲ။

သူေလာင္းကစားလုပ္လိုက္လို႕သူ႕သီးပင္စားပင္ စိုက္ခင္းနဲ ႕အိမ္ကို ေရာင္းလုိက္ရတဲ့အေၾကာင္းနဲ႕ ခု သူ႕သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အိမ္မွာ ကပ္ေနေနတဲ့အေၾကာငး္ေတြကို ကၽြန္ေတာ့္ကို လြမ္းေလာက္ေအာင္ ေျပာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕မွာသိပ္ခ်မ္းသာတဲ့ ဘီလ်ံနာ အေဒၚ တစ္ေယာက္ရွိတယ္။ သူ႕ကို ကၽြန္ေတာ္က လံုး၀ကင္းကင္းေနေပမယ့္ကၽြန္ေတာ့္အေမကေတာ့ လံုး၀မကင္းဘူး ။ ခု သူကလည္း အေမ့ကို မကူညီနိုင္ေတာ့ဘူးလို႕ေျပာလႊတ္လိုက္တယ္တဲ့။ဒီတစ္ခါ သူက ကၽြန္ေတာ့္ကို အလဲအလွယ္တစ္ခု လုပ္သလို ေျပာလာတယ္။စိုက္ခင္းကို ျပန္၀ယ္ေပးပါတဲ့။ စိုက္ခင္းက ရွာလို႕ရတဲ့ေငြနဲ႕ပဲ သူသံုးမယ္ ။ သူ႕ေငြသူရွာမယ့္ သေဘာေပါ့။ ေနတာကေတာ့ကၽြန္ေတာ့္အိမ္မွာပဲ ေနပါ မယ္တဲ့။ သူဒီမွာေနေနတဲ့အတြက္ သူ႕ရဲ႕ကုန္က်စရိတ္ေတြကုိ ကၽြန္ေတာ္ကေပးဖို႕မလိုပါဘူးတဲ့ ။

            ကၽြန္ေတာ္ေလးရက္တိတိ စဥ္းစားျပီး လက္ခံလိုက္ရတယ္။  ဒါေပမယ့္သူအိမ္မွာလာေနမယ့္ကိစၥကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အမ်ားၾကီး ပိုေကာင္းလာဖုိ႕မရွိဘူး။ သူ႕စကားကိုလည္းကၽြန္ေတာ္ မယံုဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္တုန္းက သူဘယ္လုိလုပ္ေပးခဲ့ တယ္ဆုိတာေတြျပန္ေျပာျပီး ဓါတ္ျပားေဟာင္းၾကီး ျပန္လည္ေနမွာစိုးလို႕ ကၽြန္ေတာ္ ေထာင္ထဲမွာ ရလာခဲ့တဲ့ေငြေတြနဲ႕ သူ႕စိုက္ခင္းကို ျပန္ ၀ယ္ေပးလိုက္ရတယ္။ ႏွစ္ႏွစ္တိတ္ိိ ကၽြန္ေတာ္ အခ်ိန္ယူတည္ေဆာက္လာတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ကမၻာေလးဟာ အဲဒီတနဂၤေႏြတစ္ေန႕ ထဲနဲ႕တင္ အားလံုးအေငြ႕ပ်ံသြားခဲ့တယ္။

ေနာက္ေန႕မနက္ကၽြန္ေတာ္ ျမိဳ႕ထဲကိုထြက္တယ္။ ျမိဳ႕ထဲကေန ကၽြန္ေတာ့္ကို ေထာင္ထဲေရာက္ဖို႕ ကူညီခဲ့တဲ့ပြဲစားဆၤီဖုန္းဆက္ တယ္။ ကံေကာငး္တာက သူအဲဒီဖုန္းကို ကိုင္တုန္းပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္သူဘယ္၀ါျဖစ္ေၾကာင္းနဲ႕ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကို အခုထပ္ေတြ႕ခ်င္ ေၾကာင္းဖုန္းထပ္ဆက္လိုက္တယ္။ သူနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ အခ်ိန္္းအခ်က္ျပဳျပီးေထာင္ဗူး၀က ေကာ္ဖီဆိုင္ထဲမွာပဲ ေတြ႕ဖို႕ေျပာလိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေထာင္ဗူး၀ေရွ႕ ေရာက္သြားေတာ့သ ူမေရာက္ေသးဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ ေထာင္ဗူး၀ကို ၾကည့္မိတယ္။ ေထာင္ဗူး၀မွာ လူေတြဟာ အရင္လိုပဲတရုန္း ရုန္းနဲ႕။ အရင္ကထက္ေတာင္ ပိုမ်ားလာသလိုပဲ။ ေထာင္ထဲ၀င္ဖို႕ Form ေတြ လိုက္ေရာင္းေနတယ္။“ေဖာင္ျဖည့္ဖုိ႕လား။ ေဖာင္ျဖည့္ဖုိ႕လား ”ဆုိျပီး ျဖတ္သြားတဲ့လူတိုင္းကို ပြဲစားေတြကအတင္း၀ိုင္းဆြဲျပီး ေမးေနၾကတယ္။ အဲဒီနားက မိတၱဴဆိုင္ေတြလည္း အရမး္ကိုအလုပ္ျဖစ္ေန ၾကတာေတြ႕ရတယ္။ေထာင္ဗူး၀ေရွ႕ကို ရပ္လိုက္တဲ့ ကားတိုင္းကိုလည္း တံခါးေတြထိ အတင္း၀ိုင္းဖြင့္ေပးျပီးကားထဲကမထြက္ရေသးတဲ့ လူကို “ေထာင္ေဖာင္ျဖည့္ခ်င္လို႕လား။ ေထာင္ေဖာင္ျဖည့္ခ်င္လို႕လား။”ဆုိျပီးအတငး္ဆြဲမတတ္ လြဲမတတ္ ၀ိုင္း ေမးေနၾကတာေတြကို ေတြ႕ရတယ္။

တစ္ခါအဲဒီအေရွ႕ကုိ လာရပ္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို ေတြ႕ရတယ္။ ေကာင္ေလးဟာ ခပ္ငယ္ငယ္ပဲ။ သူတစ္ေယာက္တည္းေက်ာပိုးအိတ္ကေလးနဲ႕ ။ ဟိုၾကည့္ သည္ၾကည့္နဲ႕ ။ ပြဲစား ေလးေယာက္ေလာက္က သူ႕ကုိ၀ိုငး္ျပီးေမးေနတာကို ကၽြန္ေတာ္ ျမင္ေန ရတယ္။ မိတၱဴေတြ ၀ိုင္းကူးေပးေနတာလည္း ေတ႕ြရတယ္။ ေကာင္ေလးကသူတို႕ကုိ ပိုက္ဆံေတြ ထုတ္ေပးလိုက္တာကိုလည္း ေတြ႕ရ တယ္။ ယာယီတဲလည္း ဖြင့္ေရာ အဲဒီေကာင္ေလးကိုအဲဒီတဲထဲ အတင္းထုိးထည့္လိုက္ၾကျပီး သူတို႕ေလးေယာက္ဟာ ဘယ္နားေရာက္လုိ႕ ေရာက္မွန္းမသိေလာက္ေအာင္ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ထြက္ေျပးသြားၾကတယ္။ ေကာင္ေလးက ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ပံုေလးပါ။ ယာယီတဲထဲ ၀င္သြားျပီးေနာက္ေတာ့ ေဒါသျဖစ္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႕ ျပန္ထြက္လာတာကို ေတြ႕ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ထိုင္ေနတဲ့ေကာ္ဖီဆိုင္ထဲကို ၀င္လာျပီး လူလြတ္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ခံုမွာ လာ၀င္ထိုင္တယ္။

“တကယ့္လူေတြဗ်ာ။ကၽြန္ေတာ္ ေထာင္ေဖာင္ လာ၀ယ္တဲ့ဟာကို ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ကုိယ္တိုင္လိုက္လုပ္စရာမလိုဘူး။ေနပူထဲ တန္းစီ စရာမလိုဘူး။ အထဲမွာ ေပးရမယ့္ ပိုက္ဆံေတြ သူတို႕ကိုေပး။ သူတို႕တန္းစီေပးမယ္ဆုိျပီးကၽြန္ေတာ့္ကို ပိုက္ဆံေတာငး္တယ္.။ ကၽြန္ေတာ္ က ဒီျမိဳ႕ကမဟုတ္ဘူးဗ်။ သူတို႕ေျပာတာ တကယ္ထင္ျပီးသူတို႕ေတာငး္သေလာက္လည္ းေပးလိုက္ျပီးေရာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ယာယီတဲ ဖြင့္ တာနဲ႕ တဲထဲတြန္းထည့္ျပီးကၽြန္ေတာ့္ပိုက္ဆံေတြနဲ႕ ထြက္ေျပးသြားၾကတယ္။ ဒီေလာက္မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္တဲ့ေကာင္ေတြတစ္ခါမွ မျမင္ ဖူးဘူး။”

 ယာယီတဲေရွ႕မွာ အရင္တုန္းက မျမင္တဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ အသစ္ေတြခ်ိတ္ထားတာကို ေတြ႕ရတယ္။

“ရံုးအလုပ္မ်ားႏွင့္ေထာင္ေဖာင္မ်ားအား ကိုယ္တိုင္ျဖည့္ရန္ ေမတၱာရပ္ခံပါသည္။ ပြဲစားမ်ားႏွင့္ ဆက္စပ္ျပီးလုပ္ေသာအလုပ္မ်ား မွားယြင္းမႈ၊ လိမ္လည္ခံရမႈမ်ားရွိပါက ရံုးမွ မည္သုိ႕မွ တာ၀န္ယူမည္ မဟုတ္ေၾကာငး္။”

……….                                                   

ေထာင္ေတြဟာသိပ္ကို လူသားဆန္တဲ့ ေထာင္ေတြျဖစ္လာတာေၾကာင့္ လြတ္လပ္မႈေတြ အျပည့္ရွိလာတယ္။ အျပင္မွာလုပ္ကိုင္ စားေသာက္ရတာေတြဟာ သိပ္ကိုခက္ခဲပင္ပန္းလာတာေၾကာင့္  လူေတြဟာ သက္သာရာ သက္သာေၾကာငး္ရွိတဲ့ ေထာင္ေတြကိုပဲကိုယ့္ရဲ႕ ထြက္ေပါက္အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္လာၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္လိုေပါ့။ ကိုယ္တိုင္ အလုပ္မလုပ္ခ်င္တဲ့လူေတြပါတယ္။ေအးေအးေဆးေဆး နားေအး ပါးေအးနဲ႕ ကိုယ့္အလုပ္ကုိယ္ အပူကင္းကင္း လုပ္ခ်င္ၾကတဲ့လူေတြပါတယ္။အေၾကာငး္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ ေထာင္ထဲကို ေရာက္လာၾကတယ္။ ဘာေၾကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ေထာင္ေတြကေတာ့အေတာ္ကို အ လုပ္မ်ားၾကမွာပဲလို႕ ကၽြန္ေတာ္ေတြးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ဘ၀ရဲ႕လြတ္ေျမာက္ရာ ျဖစ္ေနရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဒါကို ေရြးခ်ယ္ရမွာပဲ။

ကၽြန္ေတာ့္လူေရာက္လာတယ္။ သုူက အရင္လိုပဲ ။ အက်ီျဖဴနဲ႕ ဖိုင္တြဲၾကီးနဲ႕ ဖုန္းနဲ႕ ေခၽြးေတြနဲ႕ အလုပ္ေတြရႈပ္တု န္းပဲ။

“ကိုယ့္လူျပန္လြတ္လာျပီလား။ က်ဳပ္ၾကားတယ္ဗ်။”

ကၽြန္ေတာ္တို႕အလာပ သလာပ နည္းနည္းလုပ္ၾကျပီးေနာက္ ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္တစ္ေခါက္ ေထာင္ထဲ ထပ္၀င္ခ်င္တဲ့အေၾကာငး္သူ႕ကို ေျပာျပလိုက္တယ္။ သူက မ်က္လံုးျပဳဳးၾကည့္ျပီး ရယ္တယ္။

“ဘယ္လိုလဲကိုယ့္လူရဲ႕ ။ လြတ္လာတာမွ ႏွစ္လမျပည့္ေသးဘူး။ ျပန္၀င္ခ်င္ေနျပီလား ။ ”

ကၽြန္ေတာ့္မွာကိုယ္ေရးကိုယ္တာ အခက္အခဲေလးေတြ ရွိေၾကာငး္ အၾကမ္းဖ်င္းေျပာျပလိုက္ျပီး ဘယ္လိုလုပ္ရင္အဆင္ေျပနိုင္မလဲ လို႕ ကၽြန္ေတာ္ ေမးလိုက္တယ္။ သူကေျပာတယ္။

“ခုကအရင္လို သိပ္မေခ်ာင္ေတာ့ဘူးဗ်။ ေထာင္ေရွ႕မွာ ဆုိင္းဘုတ္ေတြ ခ်ိတ္ထားတာေတြ ခင္ဗ်ားလည္းေတြ႕မွာေပါ့။ အလိမ္အ လည္ေတြက တအားမ်ားလာတာ။ မ်ားလာဆုိ ေထာင္ထဲ ၀င္ခ်င္တဲ့လူေတြကလည္းမ်ားလာတာကိုး။ ဆုိေတာ့ ခု ေထာင္ေတြကေရာက္ လာသမွ် အက်ဥ္းသားေတြကို အေတာ္ကို စီစစ္ျပီးေရြးခ်ယ္ ေထာင္ခ်ေနရတယ္ဗ်။ အရင္လို အမႈေသးေသးေလးေတြေလာက္ဆုိ ဒဏ္ရိုက္ လိုက္တာေလာက္နဲ႕ဆုိျပီးသြားျပီ။ ခင္ဗ်ား အရင္တစ္ခါကလိုမ်ိဳး ခိုးမႈေလာက္နဲ႕ ေထာင္ႏွစ္ႏွစ္တို႕ ဘာတုိ႕မရေတာ့ဘူး။ ခုက ၾကပ္သြားျပီ”

ဒါဆုိဘယ္လုိုလုပ္ရင္ ရနုိင္မလဲဆုိတာကုိ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကိုတုိ္င္ပင္လိုက္တယ္။ သူက အရင္ ကၽြန္ေတာ္ေထာင္က်ခါနီးတုန္းကအျပံဳးမ်ိဳး မေျပာင္းမလဲ ကၽြန္ေတာ့္ကို ျပန္ျပံဳးျပတယ္။ ျပီးေတာ့ ေျပာတယ္။

“ဘယ္ေလာက္ပဲၾကပ္ၾကပ္ လမ္းေၾကာင္းဆုိတာကေတာ့ ရွိတာပဲေပါ့ဗ်ာ။ အထဲမွာ ကၽြန္ေတာ့္လူေတြ တပံုၾကီးပါ။ ခင္ဗ်ားအရင္က ထက္ ပိုၾကီးတဲ့ ပိုေလးတဲ့ အမႈမ်ိဳး က်ဴးလြန္ဖို႕ေတာ့ လုိလိမ့္မယ္။”

ဒီတစ္ခါေတာ့ကၽြန္ေတာ္ တတ္နိုင္သမွ် ၾကာၾကာ .. ေထာင္ထဲမွာ ေနဖို႕ ေတြးထားတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္  ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို မျပင္နုိင္ဘူး ။ကၽြန္ေတာ္ ေလာကအပူေတြကိုမနင္းနိုင္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ကို နင္းတာလည္း မခံခ်င္ဘူး ။ ဒီေတာ့ ေထာင္ထဲမွာတတ္နိုင္သေလာက္ၾကာ ၾကာေနဖို႕ ဆံုးျဖတ္ထားတယ္။

  (March29,2013) (Friday) (16:42)