အေ၀းက လက္ေဆာင္

အေ၀းက လက္ေဆာင္

မေန့က သူမ တရားရံုးသို့သြားသည္ ။ ျပီးခဲ့သည့္ ႏွစ္(၈၀)က ခ်င္ပန္ဇီတစ္ေကာင္အား သူမက ေမ်ာက္ေခါင္းစြပ္ေပးမိမွႈႏွင့္ပတ္သက္ကာ ခ်ားလ္စ္ဒါ၀င္က သူမအား အမႈဖြင့္ဆိုခဲ့ျခငး္ ျဖစ္သည္ ။

` မင္းက ဘာလုိ့ အဲ့လို လုပ္ရတာလဲ ။ ´

လူလိုိလို ေမ်ာက္လိုလို ျဖစ္ေနျခင္းကို မၾကည့္ရက္ေသာေၾကာင့္ လူသားခ်င္းစာနာေထာက္ထားေသာ အားျဖင့္ ေမ်ာက္စစ္စစ္ ဘ၀သို့ ကူးေျပာငး္ေပးလုိက္ျခငး္ျဖစ္ေၾကာငး္ သူမ ေျပာျပေသာအခါ လက္မခံဘဲ သူမအေဖက သူမကို ` ထြက္သြား ´ ဟု ေျပာပါသည္။

လိုခ်င္ေသာမ်ိဳးပြားအဂါၤမရမႈႏွွင့္ပတ္သက္ကာအေဖႏွင့္အေမအားသူမကတရားလိုလုပ္ကာတရားစြဲဆုိထားေၾကာငး္ ျပန္လည္ေျပာျပမိေသာေၾကာင့္ သူမအေမက ` ဆင္း ဆင္း ´ ဟုေျပာပါသည္ ။ အဘိုးႏွွင့္ အဘြားက သူမ၏ မိုက္ျပစ္မ်ား အတြက္ ခြင့္လႊတ္ေပးရန္ ဘုရားသခင္ထံတြင္ အာပတ္ေျဖရန္ေျပာေသာအခါ သူမက  ` ဘုရား သခင္ေသျပီ ´ ဟု ျပန္ေျပာလုိက္ပါသည္ ။

` နင့္ကို ဘယ္သူေျပာသလဲ ´ ဟု ေမးရာတြင္

` နီေရွး ´

ဟု သူမေျဖမိေသာေၾကာင့္ တစ္အိမ္လံုးက သူမကို အလံုး( ႏွင့္) အရင္း (ႏွင့္) ႏွင္ခ်ၾကပါသည္ ။

သူမ အိမ္က ဆင္းလာေသာအခါ ဂ်က္ကီက လိုက္လာသည္ ။

´ ဘာ လိုက္လုပ္မလို့လဲ ။ ´

` ကၽြန္ေတာ္က Palimpsest ကိုမုန္းတယ္ ။ ´

သူမတို့ ႏွစ္ေယာက္ ေနထိုင္ဖို့ အိမ္တစ္လံုးကို ေကာငး္ကင္ျပင္တြင္ တည္ေဆာက္လုိက္သည္ ။ (ေနာက္ပိုငး္တြင္ ေလေၾကာင္းမလြတ္ကင္းမႈ ျဖင့္ ထိုအိမ္ကို ဖ်က္သိမ္းလိုက္ရပါသည္။)  သူမကို စိန့္ပီတာက ေတြ႕ေသာအခါ ေခြးတစ္ေကာင္ႏွင့္ တူတူေနေသာေၾကာင့္ လူ႕အခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖာက္မႈ ႏွင့္ သူမကုိ စိတၱဇေဆးရံုသုိ့ ပို့ေဆာင္ခဲ့သည္။

ထိုေခြးသည္ သူ႕ထက္ အိုင္က်ဴပိုျမင့္ေၾကာင္း သူမေျပာမိေသာေၾကာင့္ သူ ငုိၾကီးခ်က္မႏွင့္ အိုင္းစတုိင္းသို့ တိုင္ၾကားခဲ့ပါသည္။ အိုင္းစတိုင္းကဟုတ္မွန္ေၾကာငး္ ေထာက္ခံေသာေၾကာင့္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ သူ႕ကုိယ္သူ ၾကိဳးဆဲြခ် သြားပါသည္။

စိတၱဇေဆးရံုတြင္ သူမအား အမဲရိုးျဖင့္ ေရွာ့ရိုက္ၾကရာ မိုနာလီဇာက ထမီစြန္ေတာင္ ဆြဲလ်က္လာရယ္ ျပပါသည္။မ်က္ခံုးမရွိဘဲ တဟားဟားလုပ္ေနျခငး္ကို သညး္မခံနို္င္ေသာေၾကာင့္ သူမေရွ႕မွ ဆရာ၀န္ကုိ ႏႈတ္သီးျဖတ္ရိုက္လိုက္ရာ ဆရာ၀န္သည္ လင္းတတစ္ေကာင္ျဖစ္သြားပါသည္။ ေရွာ့ရိုက္မႈျဖင့္ သူမသည္အသိအာရံုမ်ားဖြံ႕ျဖိဳးလာရာ ကိုယ္ဟန္ျပမယ္ပံုမ်ားကုိ ဟမ္ဘာဂါအျဖစ္ ျမင္ေယာင္ စားေသာက္နိုင္သည္အထိတိုးတက္လာပါသည္။

ေဆးရံုမွ ဆင္းေသာအခါ သူမသည္ အဆင္သင့္ေတြ႕ရေသာ နိုင္ငံေရး ေက်ာင္းသားမ်ားထည့္သြင္ း ထားေသာ အခ်ဳပ္ကားၾကီးတစ္စီး၏ ေနာက္တြင္ ပုန္းျပီး လိုက္သြားပါသည္။ အေစာင့္ကေတြ႕သြား ေသာအခါ သူမကို စိုက္ၾကည့္ျပီး ေသနတ္ျဖင့္ ခ်ိန္ကာ ဒီမွာ ဘာလာလုပ္ေနတာလဲ ဟု ေမးပါသည္ ။သူမတို့ ` ကၽြန္မဟာ မရွင္းဂန္းစက္ တစ္လံုးပါ ´ ဟု တညီတညြတ္တည္ းေျဖလိုက္ ( ၾက) ပါသည္ ။ အေစာင့္က သူ႕အျမီးၾကီး တရမ္းရမ္းႏွင့္ သူမ၏ အေတာင္မ်ားကို အေတာ္ၾကာ စိုက္ၾကည့္ျပီး ` မင္းဟာ အိန္ဂ်ယ္ ျဖစ္ရမယ္ ´ ဟုဆိုကာ အေတာင္မ်ားကုိ ေသာ့ခတ္ျပီး The Veiling ပန္းခ်ိီကားထဲ ထည့္လိုက္ပါသည္ ။

သူမ သက္ျပင္းခ်ကာ သူမႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွ လူကို ဘယ္လိုေရာက္လာတာလဲ ဟု ေမးလိုက္ပါသည္ ။ ၄င္းက သူသည္ Bill Violaကိုယ္တိုင္ ျဖစ္ေၾကာငး္ ေျပာျပပါသည္။

` ကၽြန္မတို့ တကယ္ဆံု ျဖစ္ၾကမွာလား´

ဟုသူမေမးေသာအခါ၄င္းကလက္ခုပ္လက္၀ါးတီးလ်က္ သူ၏အနုပညာကုိ ရွမ္ပိန္ေဖာက္ျပီး ခ်ီးေျမွာက္ပါသည္။ သူမ ေခါင္းခါကာ ေခါင္းအံုးကုိ ဆြဲထုတ္ျပီး ေဒါက္ဖိနပ္ျဖင့္ ဖိထားလိုက္ပါသည္။

သူမ အိပ္ယာမွ နိုးေသာအခါ ေနသာျပီး လႈိင္းေျပေသာ ကမ္းေျခတစ္ခုသို႕ ေရာက္ရွိေနပါသည္။ ဘုရားသခင္ဆိုသူက သူမကို ျပံဳးျပကာ ` ကမ္းမြန္ ရွိတ္ကဲန္း ´ ဟု ေျပာပါသည္ ။သူမ သရဲေၾကာက္တတ္ေသာေၾကာင့္ ထိုသူမ်ားကုိ မျပံဳးျပခဲ့ပါ ။ သူမ မိုက္ကန္းကန္းၾကည့္လိုက္ရာ ငါတို့ ရွင္ျပန္ ထ ေျမာက္လာတာ မသိဘူးလား ဟု သူမကို တစ္ေယာက္ (ကို)တစ္ေပါက္ ႏႈန္းျဖင့္၀ိုင္း၀န္းအျပစ္တင္ၾကပါသည္။နီေရွးအားလည္း တရားစြဲ၀ါသနာ ပါသည့္အေလ်ာက္ ေသဒဏ္ခ်မည္ဟု တစ္ေယာက္ (ကို ) တစ္ခြန္းက်စီ ၀ိုငး္ေျပာၾကပါသည္ ။

သူမ ဧ၀ရက္ေတာင္ထိပ္သို့ တက္သည္။ အေပၚတြင္ ေအာက္ဆီဂ်င္နည္းသည့္အျပင္ လိမ့္က်လွ်င္ လက္က်ိဳးမည္ စိုးေသာေၾကာင့္ ျပန္ဆင္းလာပါသည္။ အဆင္းတြင္ဂူးစတပ္ဖေလာ္ဘာႏွင့္ ေတြ႕သည္။ဆရာၾကီးတစ္ဆူအား ေလးစားေသာအားျဖင့္သူမအဂၤလန္လုပ္ ေပသီးတစ္ခုကို လက္ေဆာင္ေပးခဲ့ပါသည္။သူက သူမအား ေက်းဇူးျပန္ျပဳေသာအားျဖင့္ စာအုပ္တစ္အုပ္ ျပန္ေပး ခဲ့ပါသည္။သူမ ထိုစာအုပ္ကို ဖတ္မရပါ ။အမ်ားၾကီးဖတ္လိုက္ရပါသည္။အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ဘာမွ ေရးမထားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။လမ္းတြင္ ေရတြင္းတစ္တြင္ းေတြ႕ရာ သူမလွန္ေလွာဖတ္ရႈ မိပါသည္ ။ သူမ ခရၤီးထြက္ေနစဥ္ အတြင္း ဂ်က္ကီသည္ ျငိမ္းခ်မ္းေရး နိုဗယ္ဆုကို ရရွိသြားျပီ ။ သူ႕အတြက္ ဂုဏ္ယူ၀မ္းေျမာက္ေၾကာငး္ သ၀ဏ္လႊာကို သူမ ေပးပို့ခဲ့ပါသည္ ။

` ခင္ဗ်ားအရုူးပဲ´

ဟုဆိုကာကိန္းကဘိုင္ဘယ္က်မ္း ျပတင္းေပါက္မွ ေခ်ာင္းၾကည့္ကာ သူမအား ဂ်ယ္လီတစ္လံုးေပးပါသည္ ။ ` ရွင္မေသ ေသးဘူးလား ´ ဟု သူမေမးလိုက္ရာ ` က်ဳပ္ေရာ ေအဘယ္ပါ ထာ၀ရ အသက္ ရကုန္ၾကျပီဗ် ´ ဟု ျပန္ေျပာကာ စာအုပ္ကို ဂ်ိန္းခနဲ ပိတ္လိုက္ပါသည္ ။ သူမ ေခါင္းခါလ်က္ ဆူနာမီ၀င္တာ နင့္ေၾကာင့္လားဟု ေမးလိုက္ေသာအခါ အစိမ္းေရာင္ ေၾကာင္ကေလးက တခိခိရယ္ပါသည္ ။ (သူသည္ တခိခိရယ္ျခင္းမွာ သူမကို အဖက္လုပ္ေသာေၾကာင့္ မဟုတ္ဘဲ ေလဒီဂါဂါကိုၾကည့္လ်က္ ႏွာေခ်ေနျခငး္ျဖစ္ေၾကာငး္ေနာက္မွ သိရပါသည္။)

သူမ အလြန္ေပ်ာ္ေသာစိတ္ျဖင့္ ေလဘာတီရုပ္တုၾကီးႏွင့္ တြဲကာ က လိုက္ပါသည္ ။ သူမ ပိုင္ေသာ ဂ်ယ္လီေလးအား ေထာင္ျပကာ

ေသာက္ဦးမလားဟုေမးေသာအခါ ေလဘာတီရုပ္တုၾကီးကသူမလက္ထဲမွမီးတိုင္ကိုေျမွာက္ျပလ်က္ငါ ဘာမွမျမင္ရဘူးဟု ျပန္ေျပာပါသည္။

ေနာက္တစ္ေန့တြင္ သူမသည္ အႏၱာတိက တိုက္မွ ပို့လို္က္ေသာ ပါဆယ္ တစ္ထုပ္ကို ေမးလ္ျဖင့္ လက္ခံရရွိပါသည္ ။

 ခ်ိဳ ပိန္း ေနာင္

(Oct 7th , 11 ) (Night)